"Antibes was een tempel voor mij": Rodolphe Bouché, 30 jaar turncoach bij Pôle France, verlaat de Côte d'Azur

Dit is niet zomaar een avontuur; het is een heel deel van zijn leven dat dichterbij komt. Professioneel en persoonlijk. Dertig jaar geleden verliet Rodolphe Bouché zijn geboorteplaats Maine-et-Loire voor de Côte d'Azur.

In zijn bundel zijn zeven jaar ervaring als clubtrainer en de drang om meer te leren over dit vak hem enthousiast te maken.

Antibes en zijn Pôle France waren destijds een droomtheater. "Als ik het allemaal opnieuw moest doen, zou ik nergens anders heen gaan", vertrouwt de vijftigjarige met een zelfverzekerde stem toe.

"We waren voorbestemd om elkaar te ontmoeten"

Dertig jaar later is het tijd om een stap terug te doen en terug te blikken. Zonder bitterheid, maar om de balans op te maken van het pad dat we hebben bewandeld en de herinneringen te herbeleven.

"De cultuur van de school in Antibes paste bij me", legt Rodolphe Bouché uit. "Er heerste een zekere verbondenheid met de Japanse strengheid, een ijzeren vuist in een fluwelen handschoen. Veeleisend, maar niet abrupt. Mensen bouwden dit fort van Franse gymnastiek; als je binnenkomt, is het net een kerk: je spreekt zachtjes, je probeert je plek te vinden en iets bij te dragen. Antibes was een tempel voor mij. Dat vond ik fijn; we waren voorbestemd om elkaar te ontmoeten."

Bij de Pôle voegde de technicus zich bij de elf bestaande coaches en paste zich geleidelijk aan. "Elke coach had een groep atleten om te begeleiden en een extra turnster. Mijn werk met individuele atleten begon in 2014."

De Angevin neemt het onder meer op tegen Kévin Dupuis, Samir Ait Said, Loris Frasca en Léo Saladino. De duo's spelen en proeven alle grote competities met opvallende prestaties, om nog maar te zwijgen van de titels in het Franse teamkampioenschap met de club uit Antibes.

Ik heb een ander vak geleerd en veel meegemaakt tijdens de jaren van Samir. De titel van vice-Europees kampioen van Léo in mei betekende het einde van de weg die we vijf jaar samen hebben afgelegd (Saladino werd tijdens de Europese kampioenschappen niet meer gecoacht door Rodolphe Bouché) . Samir en Léo hebben mijn normen verhoogd, maar het heeft me ook veel energie gekost. Ik heb een pauze nodig van de training.

Een meer transversale functie

Een paar dagen geleden pakten Rodolphe Bouché en zijn gezin de laatste dozen in en verlieten Antibes om zowel persoonlijke als professionele redenen.

Het is tijd om dichter bij mijn familie te komen en een nieuw pak aan te trekken. " Ik ben 54 jaar oud, mijn trainerscarrière ligt meer achter me dan voor me. We moeten de zaken weer op de rails krijgen, niet tegen elke prijs."

De nieuwe rol zal enigszins hybride zijn en speciaal gericht op het opvullen van mogelijke lacunes in het gebied.

Er is een nieuwe nationale technische afdeling waar we een innovatie-, prestatie- en ondersteuningseenheid hebben opgezet, legt hij uit. "Ik word een beetje het Zwitserse zakmes van de staf: we vergelijken de eisen van de bondscoaches met de zwakke punten van het trainingssysteem van elke atleet. De coach moet veel vaardigheden ontwikkelen, maar hij heeft niet de tijd om overal competent te zijn. Ik zal daar zijn waar hij niet kan zijn. Het is niet langer mogelijk om sectoren braak te laten liggen."

Wereldmissie en Olympische Spelen

Bouché, die nog steeds in dienst is van het Ministerie van Sport, zal door Frankrijk reizen en relaties opbouwen met lokale experts. "Ik ga proberen lokale experts te vinden die hun expertise kunnen inzetten voor het personeel. Bijvoorbeeld Christophe Keller, die werkt bij CREPS in Antibes, maar ook kan bijdragen aan de Pôle. Nabijheid werkt beter dan afstand."

Dit alles om ons zo goed mogelijk voor te bereiden op het WK van 2027 en de Olympische Spelen van 2028.

Te vinden in een podcast

Rodolphe Bouché besprak het beroep van coach in een podcast van de Nice-Matin-groep genaamd "Œil de coach". Deze is te vinden op verschillende luisterplatforms (o.a. Spotify).